بزرگنمايي:

راه ترقی- در ادامه یادداشت 30 شهریور 1400روزنامه جام جم به قلم امیرعباسعلی منصوری کارشناس مسایل نظامی می خوانیم: ایران با پیوستن به سازمان همکاری‌های شانگهای به عضویت پیمان بسیار مهمی درآمد که به لحاظ اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و همچنین نظامی می‌تواند بسیار در منطقه تاثیرگذار باشد. از بعد نظامی ما یک کشور بسیار قدرتمند هستیم و در چنین شرایطی عضویت در این سازمان می‌تواند باعث هم‌افزایی میان کشورها شود. ما می‌توانیم با مانورهای مشترک نظامی هم سطوح عملیاتی همدیگر را ارتقا دهیم و هم درحوزه تاکتیک‌ها، تکنیک‌ها و سلاح‌ها متناسب با آن در حوزه تهدیدات متصور در منطقه با یکدیگر همکاری کنیم. این‌گونه پیمان‌ها باعث خواهد شد در عرصه آموزش‌های نظامی و تبادل تجارب در حوزه دانشگاه‌ها و دافوس‌ها دانش‌های خود را به اشتراک بگذاریم. ما در این زمینه دارای یک تجربه گرانسنگ هستیم و آنها هم از این تجارب ارزشمند برخوردارند و این رفت و آمدهای آموزشی می‌تواند بسیار تاثیرگذار باشد.

طبیعی است در حوزه تفاهمات نظامی و امنیتی باید حسب تعریفی که ستادکل نیروهای مسلح هر کدام از کشورهای عضو این پیمان دارند درباره راهبردها به نتایج مشخص برسند. با تبادل وابستگان نظامی و در گام بعدی بحث‌های آموزشی و در پی آن انعقاد پیمان‌های دفاعی می‌توان در نظر گرفت برای جلوگیری از اقداماتی مثل دزدان دریایی، قاچاق، نقل‌وانتقال موادمخدر و دیگر مباحث امنیتی و نظامی، کشورها به افزایش سطح همکاری برسند و اقدامات راهبردی در حوزه دفاعی و نظامی انجام دهند.

این همکاری‌ها حتی در حیطه فضا، زمین و دریا می‌تواند تسری پیدا کند. نکته دیگر این‌که این پیمان با توجه به حیطه جغرافیایی می‌تواند عرصه و بازاری برای فروش تسلیحات نظامی باشد. ما در حوزه تولید تجهیزات نظامی به خودکفایی بسیار بالایی رسیده‌ایم. تجهیزاتی مثل توپ، ابزار جنگ الکترونیک، پدافند، رادارها، پهپادها و... از جمله امکاناتی است که ایران می‌تواند به‌واسطه فروش آن به تقویت اقتصادی دفاعی بپردازد. این مساله حتی در مورد تجهیزات انفرادی مثل لباس و پوتین تا تجهیزات پیشرفته هم صادق است.

به میزان نزدیک شدن کشورهای عضو این پیمان به همدیگر، زمینه برای رسیدن به یک تفاهم مشترک در حوزه‌های امنیتی، نظامی و دفاعی فراهم است. هر کدام از اینها در حوزه میدانی تعریف می‌شود. موضوع قابل‌تامل این‌که به طور کلی تعریف ما از دکترین دفاعی، بازدارندگی است. تلاش در عرصه به این منظور صورت می‌گیرد که هرگونه تهدیدی را در نطفه خفه کنیم. نشان دادیم در حوزه‌های امنیتی و دفاعی در این مسیر حرکت می‌کنیم. هرگز ما آغازگر جنگی نبودیم و استراتژی نظامی ما تهاجمی نیست، بلکه بازدارندگی است؛ البته تهاجم در این تعریف یعنی در صورت اقدامی از سوی تهدیدگر واکنش نشان خواهیم داد. کشورهای عضو پیمان شانگهای در حوزه نظامی می‌توانند براساس بازدارندگی، توافقات نظامی خود را تدوین کنند.