بزرگنمايي:

راه ترقی - خراسان / « مختصات رقابت سیاسی » عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم مصطفی منتظر است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
بهارستان از خرداد امسال میزبان نمایندگان منتخب انتخابات 11 اسفند و دور دوم این انتخابات است. مجلس دوازدهم قبل از تشکیل خود شاهد یک توصیه مهم از سوی رهبر معظم انقلاب بود؛ توصیه‌ای راهبردی که کارآمدی و ناکارآمدی مجلس دوازدهم بی‌اغراق در گرو عمل یا بی‌توجهی به این توصیه است.ایشان در بیانات نوروزی خود، اصل رقابت جریان‌های مختلف را معقول و طبیعی می‌دانند که «بعضی‌ها با یکدیگر سر مسائل جناحی، مسائل سیاسی اختلاف پیدا» کنند. همچنین ادامه می‌دهند که «اختلاف فکری، اختلاف سلیقه‌، اختلاف سیاسی در یک کشور یک امر طبیعی است» اما نکته اساسی ایشان این است که این موارد نباید به نفرت پراکنی منجر شود. تاکیدی که ایشان در ایام منتهی به انتخابات اسفند هم چند بار تذکر دادند اما متاسفانه مورد توجه برخی گروه‌های به اصطلاح انقلابی قرار نگرفت. اما سوال مهم این جاست که چگونه باید یک رقابت سیاسی و اختلاف فکری و سلیقه‌ای را پیش برد که منجر به «دشمنی و تنفر» نشود و اتفاقا در نهایت منافع ملی را تضمین کند؟ شاید هسته اصلی پاسخ به این سوال، بحث بر سر راهبردها، افکار، سلیقه‌ها و خلاصه پیشنهادهای طرفین سیاسی برای حل مسائل باشد. زمانی که طرفین به جای گفت وگو درباره شخصیت یکدیگر، درباره افکار و نظرات یکدیگر بحث و گفت وگو می‌کنند. اما آن جایی که بحث به سمت دعوای شخصی می‌رود و انواع تهمت و افتراها به فردیت یک شخصیت سیاسی زده می‌شود، مشکلات آغاز خواهد شد. زمینه‌ای لازم برای این امر هم پذیرش برادری در چارچوب نظام جمهوری اسلامی و توجه به منافع ملی به جای قدرت‌طلبی است. این همان نکته‌ای است که در فحوای بیان رهبری هم مورد تاکید بوده است. «در یک خانواده ممکن است دو برادر با هم دو سلیقه‌ مختلف داشته باشند اما برادری‌شان از بین نمی رود؛ کار به دشنام و دروغ و اهانت و مانند این ها نباید بکشد؛ این را همه باید مراقبت کنند.» وقتی دو طرف در جریان سیاسی، اصل برادری را پذیرفته و قبول دارند، دیگر به یکدیگر تهمت و افترا نمی‌زنند و حدی را برای بحث رعایت می‌کنند. اما وقتی جریانات سیاسی، طرف مقابل را از اساس نااهل می‌دانند، دیگر امکانی برای بحث بر سر راه‌حل‌ها وجود نخواهد داشت و بحث‌ها به سمت موضوعات شخصی می‌رود. تجربه‌ انتخابات اسفند نشان داد که چگونه بحث بر سر رویکردها و برنامه‌ها به بحث بر سر شخصیت‌ها و تهمت‌ها کشیده شد و عملا موجب آن چیزی شد که مورد نهی رهبر معظم انقلاب است و در نهایت منافع ملی را تضعیف کرد. یعنی انتخابات که باید به تقویت اتحاد ملی منجر شود، به نفرت، تهمت، افترا، دروغ و ... تبدیل شد. این جاست که مشخص شد منافع ملی و انقلابی برای برخی اساسا محلی از اعراب ندارد. انگار توهم رسیدن و رساندن به مقامی بالاتر، افراد را آن چنان در نقش خود فروبرده بود که نمی‌فهمیدند این مسیر علاوه بر تخریب خودشان، انقلاب و جمهوری اسلامی را هم تخریب می‌کند. مسیر پیش‌رو برای بازسازی نظام سیاسی بسیار مهم و حیاتی است. به جای بحث رسانه‌ای و دعواهای بی‌نتیجه سیاسی، باید رویکردها و برنامه‌ها را مورد بحث قرار داد. اتفاقا کسانی در تجربه گذشته بیشترین تخریب را به کار بستند که کمتر از همگان عمق فکری دارند و اساسا رویکرد مختاری ندارند. این بحث‌ها باید منجر به پختگی بیشتر بحث‌ها و تعمیق بیشتر افکار و در نتیجه بهبود راه‌حل‌ها بشود. همان گونه که رهبر انقلاب نیز تاکید داشتند «همه با هم برادروار در کنار هم، روی مسائل کلی جامعه و در مقابله و مواجهه‌ با مخالفین کشور، مخالفین جمهوری اسلامی، مخالفین ملت ایران، یکسان بایستند و حرکت کنند.» و هر کسی که به جای این مباحث از ابزار رسانه، برای دعوای سیاسی و نفرت پراکنی استفاده می‌کند هم به مرور و توسط فعالان سیاسی حذف شود.