بزرگنمايي:

راه ترقی - اعتماد / سازمان هواشناسی در هشدار جدیدی از «احتمال جاری شدن روان‌آب و سیلابی شدن مسیل‌ها و طغیان رودخانه‌های فصلی و خسارت به محصولات زراعی و باغی» در استان سیستان و بلوچستان در روز پنجشنبه 13 اردیبهشت خبر داده. در شرایط عادی، مردم سیستان و بلوچستان اگر این هشدار را می‌شنیدند باید نگران می‌شدند که «اگر سیل بیاید و اگر رودخانه طغیان کند و اگر باغ و مزارع خسارت ببیند و اگر و اگر...»
حالا اما نگران نیستند چون سیل اسفند، هر چه بود را شست و سیل فروردین، مثل لکه‌گیری نقاشی، هر چه که مانده بود را هم برد و دیگر چیزی برای روفتن نیست؛ جاده‌ای نمانده که ویران شود، سربندها فرو ریخته، آوار دیوار و سقف‌ها هنوز جلوی چشم مردمی است که برای رفع تشنگی، آب گل‌آلود می‌خورند و جیب‌شان خالی‌تر از همیشه است. تصاویری که عکاسان در این دو ماه از مناطق سیل‌زده بلوچستان ثبت کرده‌اند، قابی دور نگاه‌های خیره مردان و زنانی است مبهوت از اینکه چطور ظرف چند ساعت، بینواتر از آنچه بودند، شدند.
«محبوب» یکی از اهالی ایرانشهر که قوم و خویشی در منطقه سیل‌زده «دشتیاری» دارد، برایم تعریف می‌کند که با گذشت دو هفته از سیل فروردین، 30 پارچه آبادی حوزه «کاجو» هنوز راه رفت و آمد ندارد و مردم مانده‌اند پشت سیلاب و اهالی 40 پارچه آبادی حوزه «سرباز» تا دشتیاری هم اگر از درگاه خانه‌شان سرک بکشند یا چند قدمی دورتر بروند، خیز امواج سیلاب را می‌بینند. محبوب می‌گوید از ابتدای دشتیاری تا 30 کیلومتر بعد از «راسک» و تا آخرین روستای نزدیک مرز پاکستان، هر چه جاده و راه بوده، همه را سیل برده و آدم‌ها گم شده‌اند و در بعضی روستاهای سیل‌زده، مردم نان برای خوردن ندارند و از خویش و قومش شنیده که چادرهای امدادی به شرط و مشروط توزیع شده یعنی اینکه در خیلی از روستاهای سیل‌زده، دهیارها و اعضای شورای روستا، امضا و تعهد داده‌اند که چادرهای امدادی امانت است و به ازای هر چادر امدادی، کد ملی سرپرست خانواده را ثبت کرده‌اند و بعد از فرونشست سیلاب، باید چادرها را به دولت پس بدهند. محبوب می‌گوید سیل‌زده‌ها شنیده‌اند قرار است وامی برای تعمیرات و بازسازی خانه‌های نم کشیده و فروریخته‌شان داده شود اما هیچ کدام‌شان از شنیدن این خبر خوشحال نشده‌اند چون نه ضامنی دارند و نه اندوخته‌ای برای گرو گذاشتن در صندوق بانک.